به دلیل تغییرات اقلیمی افزایش دمای هوا، دمای خاک و افزایش بارش‌های حدی رخ داده است و سال ۲۰۲۳ رکورد گرم‌ترین دمای کره زمین را از زمان انقلاب صنعتی شاهدیم.

ایتنا - سازمان جهانی هواشناسی (WMO) روز پنجشنبه اعلام کرده است که سال ۲۰۲۳ در مقایسه با دوره قبل از صنعتی شدن جهان، شاهد افزایش میانگین گرمای هوا به میزان ۱.۴ درجه سانتیگراد بوده است که نشان‌دهنده یک رکورد جهانی جدید است.

در گزارش اولیه این سازمان آمده است که بر همین اساس سال ۲۰۲۳ به گرم‌ترین سال در تاریخ هواشناسی تبدیل شد، زمانی که میانگین دمای جهانی به ۱.۴ درجه سانتیگراد بالاتر از دوران پیش از صنعتی شدن رسید و رکورد قبلی را که مربوط به سال ۲۰۱۶ بود، شکست.

 میانگین دمای جهان، در سال ۲۰۱۶، ۱.۲ درجه سانتیگراد بالاتر از دوران پیش از صنعتی شدن جهان است.

پتری تالاس، دبیر کل سازمان جهانی هواشناسی گفت: «گازهای گلخانه‌ای، دمای جهانی و افزایش سطح دریاها در سطوح بی‌سابقه هستند، در حالی که سطح یخ دریای قطب جنوب به پایین‌ترین میزان رسید.

گزارش سازمان جهانی هواشناسی در مورد دمای هوای جهان در حالی منتشر می‌شود که فعالیت بیست و هشتمین دوره کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی (COP28) از امروز در اکسپوسیتی دبی آغاز شد و تا ۱۲ دسامبر نیز ادامه خواهد داشت.

اجلاس COP28، بزرگترین رویداد آب و هوایی در جهان به میزبانی امارات متحده عربی، رکورد تعداد درخواست برای حضور در مناطق آبی و سبز را به ثبت رساند و به ۵۰۰ هزار شرکت‌کننده رسید که بیش از ۹۷ هزار شرکت‌کننده در منطقه آبی و ۴۰۰ هزار نفر از آن‌ها در منطقه سبز شامل وزرا و نمایندگانی از سازمان‌های غیر دولتی، بخش خصوصی، مردم بومی و جوانان برای کمک به تغییر شکل اقدامات جهانی آب و هوا، بیش از ۱۸۰ رئیس دولت از سراسر جهان در این رویداد حضور دارند.

نشست COP28 یک پلتفرم موثر برای دستیابی به بالاترین جاه‌طلبی‌های اقلیمی و ترویج توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی به نفع نسل‌های حاضر و آینده است و فرصتی را برای همه کشورها، بخش‌ها و گروه‌های جامعه در جهت همکاری و متحد کردن تلاش‌ها به ویژه در زمانی که اهمیت و ضرورت اقدام جهانی آب و هوا در حال افزایش است، فراهم می‌کند.

اجلاس COP28 شاهد تحقق اولین نتیجه جهانی پیشرفت در اهداف توافقنامه پاریس است که در کنفرانس COP21 به دست آمد. در حالی که ریاست COP28 بر دستیابی به نتایج مذاکرات بلندپروازانه از طریق یک دستور کار عملی جهت تبدیل تعهدات و وعده‌ها به پیشرفت ملموس در رسیدگی به بحران آب و هوا متمرکز است.