دکتر علی یعقوبزاده از هنرمندان و بازیگران ارزشمند عرصه سینما ، تئاتر و تلویزیون و از جمله اعضاء موسسه همیاران رشد نازی آباد، از دوست و همکار دیرین خود که او نیز از اهالی منطقه 16 و فرزند جوادیه بود می گوید. وی یادداشت زیر را به درخواست سایت نازی آبادی ها نگاشته و خاطراتی از آن مرحوم را با ما به اشتراک گذاشته است .
علی سلیمانی از دهه ۷۰ بازیگری را از کانون حر آغاز کرد.
در میان کسانی که در آموزش بازیگری بر او تاثیرگذار بودند افراد نام آشنایی چون حسین پرستار، سید جواد هاشمی، مهرداد رایانی، اسرافیل علمداری، ناصر آویژه و….. به چشم می خورند.
علی سلیمانی از سنخ بازیگرانی بود که نه پول داشت و نه پارتی.
علی الظاهر چشم‌هایش هم رنگی نبود. چهره معمولی و بانمک با رفتار و خلقی دلنشین که وقتی با او هم صحبت می شدی دلت نمی آمد با او خداحافظی کنی. از بس که بذله گو و شاد بود. این ویژگی علی سلیمانی باعث شده بود که در میان کسانی که با او کار کرده بودند طیف های مختلف فکری و سبکی و با گرایش های متنوع سیاسی و اجتماعی را ببینی.
بعید می‌دانم کسی از علی سلیمانی تکبر و خودبزرگ‌بینی سراغ داشته باشد. او با همه حشر و نشر داشت و می جوشید اما در عین آزادگی ذاتی اش به عقاید و تفکر خود پایبند بود.
یک بار از او شنیدم:
مادرم در آخرین وداع خود به من گفت: پسرم از نمازت محافظت کن! نماز حلقه ارتباط تو با خداست. این حلقه را حفظ کن. بارها او را دیدم که به نمازش اهمیت می داد. دوستانش خاطره نماز او در میدان مسکو را به یاد می آورند.
او علقه و پیوندی عجیب با اهل بیت داشت و به اصطلاح هیئتی بود. به تعبیر خودش اصطلاح " حسین چی" را به کار می‌برد!
گروه یتیمان کوفه ۲۵ سال در ماه رمضان نمایش هایی با مضمون شهادت حضرت علی (ع) را اجرا می کرد و علی سلیمانی در این اجراها با حال عجیبی روی صحنه می رفت.
در طیف موضوعی کارهای علی سلیمانی می‌توان آثاری با موضوعات جنگ، مذهبی،اجتماعی، کودک و طنز را دید. اما ویژگی بارز علی سلیمانی انرژی مثبت و فعال او بود.
علی سلیمانی هنرمندی مردمی، دلنشین و پر انرژی بود که خود را وقف خانواده، مردم و اجتماعش کرده بود.
