سلام بر عزیزان همراه و همدل🌹
 
امیدواریم که کانون زندگیتان همواره گرم و با صفا باشد که صد البته این گرمی و صفا بیشتر اوقات به خودمان بستگی دارد که چگونه روابط خود را با عزیزان و نزدیکانمان تنظیم کنیم؟
خاطرتان هست که هفته ی گذشته بحث تعارض بین همسران را آغاز کردیم و قرار گذاشتیم تا در این هفته بر روی آنچه که باید و یا نباید به هنگام تعارض انجام بدهیم و یا ندهیم، با هم گفتگو کنیم.
 
  🔴  تعارض را چگونه کنترل و مدیریت کنیم؟
 
اولین توصیه ما این است که ابتدا ببینیم ریشه ی تعارض ما با همسرمان بر سر چه موضوعی است؟ در بسیاری از زندگی ها دیده می شود که رفته رفته همسران بجای «رفاقت» در زندگی به « رقابت» با یکدیگر پرداخته اند و در زندگی مدام بر سر موضوعات مختلف با هم کشمکش و جر و بحث می کنند و هرکدام می خواهند حرف خود را به کرسی بنشانند، چرا که هر دو به اشتباه به وادی رقابت افتاده اند و صحنه ی زندگی را به میدان جنگ تبدیل کرده اند. طرز گفتگوی این گروه از زوجین با هم با داد و فریاد و پرخاش توام است و هر کدام فقط حرف خودش برایش مهم است و برای به کرسی نشاندن حرف خودش از هر بی احترامی به همسرش ابایی ندارد!  برای این دسته از زوجین تغییر نگاه رقابتی نسبت به همسرشان از مهمترین اقدامات برای رفع تعارضات پی در پی است که زندگی را به کام همسر، فرزندان و حتی خودش تلخ کرده است.
در تعداد دیگری از همسران به ظاهر یک نفر تمکین کرده و کوتاه آمده و اصطلاحاً تسلیم بی چون و چرای طرف دیگر است.«سلطه پذیری» ویژگی همسرانی است که این سبک را در حل تعارض به کار می گیرند. آن ها هنگام بروز تعارض، از خواسته های خود به نفع علایق و نیازهای همسرشان می گذرند؛ به امید آن که تعارض خاتمه یابد و آرامش برقرار شود. هدف آن ها حفظ رابطه به هر قیمتی است. چنین سبکی ممکن است در کوتاه مدت مزایایی داشته باشد؛ اما پیامد آن احساس ناکامی، سرخوردگی و افسردگی است که در نهایت به ارتباط صدمه می زند. تجربه نشان داده که این شکل از زندگی نیز دوام زیادی نخواهد داشت و در نهایت به سردی در روابط می انجامد. در چنین زندگی هایی بهتر است فرد سلطه پذیر با آموزش و کسب مهارت های همسرداری آهسته آهسته، هم خودش و هم همسرش و هم این زندگی یک طرفه را درمان کند وگرنه این پذیرش بی چون و چرا از سوی او، برای طرف مقابل به عنوان یک حق مسلم درآمده و‌ پس از مدتی دیگر هیچ تغییری را نخواهد پذیرفت!
در تعداد دیگری از همسران، به هنگام تعارض سعی می کنند سکوت کنند تا مثلاً مسئله کش پیدا نکند! اینها بدون اینکه به راه حل تعارض بپردازند فقط سعی می کنند آن را فراموش کنند. گاهی هم هنگام تعارض، همسران یا موضوع را تغییر می دهند و یا به طور ساده از آن کناره می گیرند و صحنه ی تعارض را ترک می کنند. حال آن که برخورد منفعلانه با تعارض ها، نتیجه ی عکس می دهد و موجب بروز تعارض های مکرر می شود.
اجتناب همسران از گفت وگو در مورد تعارض ها، ممکن است به بی احساسی آن ها نسبت به هم - نه احساس تنفر و نه عشق- منجر شود. وجود تعارض های حل نشده موجب افزایش تبادلات رفتاری منفی و کاهش صمیمیت همسران نسبت به هم می شود. هم چنین اکثر تعارض ها در روابط همسران، مربوط به حاشیه های زندگی است، مانند روابط با خانواده ی همسر و فامیل و یا مربوط به فرزندان است تا خود زوجین. در مواجهه با تعارض، بیش تر همسران، به ویژه زنان از روش انفعالی و اجتنابی برای حل تعارض استفاده می کنند و روش هایی مثل سکوت، فرار، انکار و تحریف، به ویژه برای زنان، روش مناسب تلقی شده و اطرافیان نیز به آن توصیه و تشویق می کنند.
 تعارض انسان ها در بسیاری جهات شبیه به عملکرد اتومبیل است. وقتی موتور ماشین در بزرگراه ایراد پیدا می کند، نمی توانیم به راحتی ماشین را رها کنیم و چند روز بعد به آن جا برگردیم و انتظار داشته باشیم که ماشین حرکت کند. هم چنان که، نمی توانیم یک رابطه را به حال خود رها کنیم و موقع برخورد مجدد با آن، انتظار داشته باشیم که مسئله خودبه خود حل شده باشد. مسایل به مرور زمان ناپدید نمی شوند و بنابراین اگر به مسایل ارتباطی توجه نشود، آن ها به تدریج بزرگ و بزرگتر هم می شوند.
اکنون که دانستیم اختلاف و تعارض در زندگی زناشویی امری طبیعی و اجتناب ناپذیر است، بهترین توصیه این است که همسران با همکاری یکدیگر آن را حل کنند. آن ها بهتر است تا در کنار توجه به اهداف و علایق خود، به اهداف و خواسته های همسرشان نیز اهمیت دهند و به هنگام تعارض، به راه حل هایی توجه کنند که نیازهای طرفین را بر آورده سازد.
 روشن است که پیامد چنین سبک سازنده ای، رابطه ای موفق است.
 به این روش در حل تعارضات بین همسران سبک تفاهم و تعامل گفته می شود. قطعاً همه ی کسانی که آینده زندگی فرزندانشان برایشان مهم است، از هم اکنون تلاش می کنند تا با بکارگیری بهترین روش ها برای حل کردن تعارضات بین خود و همسرشان صحنه های زیبایی را از نقش پدری و مادری خود برای فرزندان به نمایش بگذارند. پدران و مادرانی که با بزرگ منشی هایشان زندگی کنونی خود و فرزندان خود را شیرین ساخته و زندگی آینده ی آنان را بیمه می نمایند، قبل از هر چیز و هر کس به همسر خود بها می دهند و مراقب شأن و عزت و جایگاه او در خانواده می باشند.
 
موفق و پیروز باشید🌹
 
فاطمه موسوی، روان شناس
شاهین نوش آبادی، مشاور