سلام و درود بر مادران کلاس اولی ها
تعجب نکنید از اینکه چرا سلام این هفته را به مادران عزیز کلاس اولی ها تقدیم کردیم. از آنجاییکه مطالب یکی دوهفته اخیرمان در مورد آغاز سال تحصیلی جدید و به خصوص در مورد دانش آموزان کلاس اولی بود، تعدادی از مادران عزیز در مورد چگونگی برخورد با فرزند کلاس اولی خود به هنگام انجام تکالیف در درون منزل راهنمایی هایی خواسته بودند که در این هفته با الگوگیری از مادران موفق، در خدمت همه مادران عزیز و گرامی هستیم:
🔴 مادران موفق کلاس اولی، چگونه با فرزندشان برخورد می کنند!؟
در هفته گذشته توصیه ی مهمی را مطرح کردیم که به طور کلی برای همه دست اندرکاران تعلیم و تربیت مهم و واجب است و آن هم داشتن صبر و حوصله برای کار با دانش آموزان است.
اگر مادری می بیند که در برخورد با فرزندش کم حوصلگی کرده و زود عصبانی می شود، بداند که این وضعیت غیر طبیعی است و حتماً باید به فکر راه چاره برای معالجه و بهبود خودش باشد.
کم حوصلگی مادران به خصوص به هنگامی که بالاسر فرزند کلاس اولی خود می نشیند تا تکالیف مدرسه اش را انجام دهد می تواند بسیار آسیب زا باشد. این دسته از مادران معمولاً فرصت کافی به فرزند خود نمی دهند تا خودش کارهایش را انجام دهد. این در حالیست که دانش آموزان کلاس اولی در این مدت کم هنوز با انجام دادن تکلیف در منزل خو نگرفته و طبیعی است که کند باشند و حتی در هنگام انجام تکالیف، با تخیلات خود نیز مشغول بوده و حواسشان کامل به انجام تکالیف نباشد. اگر این کار برایشان در منزل با بازی و قصه و صبر و حوصله والدین و به خصوص مادران توأم نگردد، بسیار شاق و خسته کننده خواهد شد و در کودک دلزدگی نسبت به درس خواندن و مدرسه رفتن ایجاد می نماید!
مادران موفق کلاس اولی علاوه بر استفاده از بازی و قصه و داشتن صبر و حوصله ی زیاد، تلاش می کنند تا آنقدر از مشوق های جانبی مانند تهیه جدول برنامه انجام تکالیف و نصب آن روی دیوار و زدن ستاره های رنگی پس از انجام هر قسمت از تکلیف که نوعی بازی نیز هست و همچنین دقت در روحیه فرزند خود که چقدر اهل بازی و تخیل است و اینکه زمان انجام تکلیف برای فرزند کلاس اولی اش خیلی طولانی نشود( از ۲۰ دقیقه تا نیم ساعت در روز تجاوز نکند) و اینکه یک جای مناسب برای انجام تکالیف روزانه فرزند در منزل در نظر می گیرند که دور و برش خیلی شلوغ نباشد و قوه تخیل او را فعال تر و حواسش را پرت تر نکند و با مشوق های کلامی، روحیه داوطلبانه برای انجام تکالیف در فرزند خود را افزایش دهند.
آنها همچنین خیلی مراقب هستند تا با مداخلات بیجا باعث دلزدگی و بی انگیزه شدن فرزندشان نسبت به درس و مدرسه نشوند! گاهی دیده می شود برخی از والدین خود را مسئول کامل انجام تکالیف فرزندشان می دانند. به صورتی که در تمام مدت انجام تکلیف بالای سر دانش آموز نشسته و زمان شروع و پایان انجام تکالیف را با بی حوصلگی و تحکم تعیین می‌کنند و با عصبانیت راهنمایی های زائدی ارائه می‌کنند و معمولاً با اعصاب داغون، فرصت لازم برای انجام تکلیف به فرزندشان نمی دهند و یا چون می خواهند که حتماً تکالیف فرزندش تمام شود، وقتی با روش های غلط و اشتباه از كودك نااميد مي شوند، خود دست به كار شده و كار ناتمام فرزند را به گمان خود تمام نموده و در حق او به اصطلاح لطف مي كنند!!! غافل از اين كه اين بزرگترين خيانتي است كه در حق كودك بيچاره روا مي دارند چرا كه با اين كار احساس مسئوليت در قبال وظيفه محوله را از فرزند خود مي گيرند و او را فردي وظيفه نشناس بار مي آورند. يادتان باشد حتی اگر کودک اصلا تكاليفش را انجام ندهد شما از انجام آن خود داري نمائيد!
وظیفه والدين صرفا این است که امکانات لازم برای انجام این کار از سوی کودک را فراهم کنند. پس در کودک مسئولیت انجام تکلیف را از کودکی ایجاد کنید و هیچ وقت شما کار او را انجام ندهید.
هر چند که لازم است والدین به ویژه در سالهای اول دبستان و آمادگی با نظارت خود برنامه‌ریزی و مسئولیت پذیری را به کودک خود آموزش دهند. اما روش کار باید درست باشد و اینگونه نباشد که برخی از والدین به اشتباه این مسئولیت را خود بر عهده گیرند. بنابراین با عجله ای که می کنند، نمی‌توانند احساس مسئولیت در قبال انجام تکالیف را به کودکان خود یاد دهند. بطوری که اگر یک روز مادر حضور نداشته باشد، فرزندش اصلا به یاد هم نخواهد آورد که باید تکالیفش را انجام دهد و یا حتی ذوق کند که مادرش بالای سرش نیست!
در اینجاست که مادران موفق با نظارت مفیدی که بر انجام تکالیف دارند کم کم کودکان خود را مسئولیت پذیر بار می آورند. بطوری که در صورت عدم حضور مادر، فرزندش نیز احساس مسئولیت برای انجام تکالیف را داشته باشند. قطعاً این والدین در سالهای بعدی تحصیل کمتر با مشکل درس نخواندن کودکان خود مواجه می‌شوند چرا که احساس مسئولیت و انگیزه ی کار و تلاش در وجود خود فرزند پدید آمده و به والدین منتقل نشده است. این دسته از والدین می دانند که نمی‌توانند در تمام دوران تحصیل در انجام تکالیف فرزندان خود نظارت مستقیم داشته باشند و آنگاه است که با افت تحصیلی آنها مواجه خواهند شد. بنابر این تلاش می کنند تا با روش صحیح برخورد، احساس مسئولیت را از دوران کودکی در کودک شکل داده و با مشکلاتی از این قبیل مواجه نگردند.
به امید اینکه این توصیه ها از همین ابتدای سال تحصیلی کاربرد خوبی برای شما داشته باشد، برای همه مادران و به ویژه مادران کلاس اولی، آرزوی موفقیت و سلامت داریم.🙏🌹
تهیه و تنظیم:
فاطمه موسوی، روان شناس و زوج درمانگر
شاهین نوش آبادی، مشاور امور خانواده