مرحوم حاج مرتضی آقا محمد کاشی از جمله سرآمدان محله نازی آباد می‌باشند. در سال ۱۳۱۲ هجری شمسی در تهران پا به عرصه هستی گذاشتند و پس از ۸۸ سال زندگی شرافتمندانه در نیمه خرداد ۱۴۰۰ در جوار حق مأوا گزیدند.
 برجستگی های شخصیتی حاج مرتضی در ذهن اهالی نازی آباد را می توان در عرصه‌های مختلف برشمرد که بیان همه آنها در این مجال نمی گنجد.
یکی از ماندگارترین خاطرات از او کسب و کارش و مردم داری و مشتری مداری او بود که او را از جمله مشهورترین و پر فروش ترین قصاب های محل قرار داده بود. دقت در انتخاب و خرید دام و نظارت بر ذبح شرعی که در سحرگاهان اتفاق می افتاد یکی از کارهای روزانه اش بود.
 پاک کردن و گرفتن زوائد گوشت، قرار دادن در ترازو و اعتمادش به مشتریان از او کاسبی متفاوت ساخته بود.
هیچگاه پولی را که از مشتری میگرفت نمی‌شمرد و هرچه مشتری می گفت قبول می‌کرد.
 رسیدگی و توجه او به افراد بی بضاعت با رعایت عزت نفس آنها از جمله برجستگی‌های او بود. افرادی بودند که به او مراجعه و با پول اندکی گوشت روزانه‌شان را تحویل می گرفتند، بدون اینکه سایر مشتریان متوجه شوند که گوشتی که کشیده و تحویل شده تناسبی با پول دریافتی ندارد. و نکته مهم اینکه گشاده رویی او آنها را از آمدن مجدد در آینده باز نمی داشت.
اینگونه رفتارها بود که از او به عنوان کاسبی با انصاف نام می بردند و همیشه قبل از باز شدن مغازه اش، مردم در صف خرید منتظر او بودند و تا پایان روز لحظه ی بی مشتری نبود.
یکی دیگر از از خصائل او عشق و علاقه اش به اباعبدالله الحسین (ع) بود. او صاحب خانه شدنش را از آنجایی که هیچ تصوری از آن نداشت از جمله عنایات حضرت اباعبدالله علیه السلام به خود می دانست. بدین جهت حاج محمد کاشی برآن شد که مراسم عزاداری سیدالشهدا(ع) در آن منزل برپا شود. لذا از سال ۱۳۳۵ پس از خرید خانه، هر ساله هیات سجادیه و پس از آن هیأت موسی بن جعفر (ع) دهه آخر صفر برنامه خود را در منزل حاج مرتضی اجرا می‌کردند و مجالس دهه اول هیأت جوانان مکتب ولیعصر(عج) از سال ۱۳۴۲ به بعد در منزل ایشان برگزار می شد.