سلام بر نازی آبادی های عزیز
هیچگاه در باورمان نمی گنجید که یکصدو نهمین شماره ستون هنر زندگی را به پرواز ملکوتی سردار نازی آبادی ها، دوست و برادر عزیزمان سیدعلی صنيع خانی اختصاص دهیم!
همو که با اخلاق و رفتار دلنشینش، همگان را به خود جذب می کرد و هرکس که توفیق می یافت تنها یک وعده با او همنشین و هم صحبت شود آنچنان مجذوبش می شد که دیگر نمی توانست به سادگی دست از دامانش برگیرد و فراموشش کند! به همین خاطر این شماره ی هنر زندگی را به هنر زندگی حاج آقا صنيع خانی می پردازیم:

هنر زندگی حاج آقا سیدعلی صنيع خانی
انسان های بزرگ نشانه های رفتاری دارند که در بسیاری دیگر از انسان ها کمتر دیده می شود! به عنوان مثال اغلب انسان ها اگر کار برجسته ای از ایشان سر بزند، هرطور شده آن را خواهی نخواهی جار می زنند و اعلام می کنند! جالب است که این یار سفر کرده مان به دیار باقی، با آنکه جانباز شیمیایی ۸ سال جنگ ایران و عراق بود و آثار آن بر روی نفس کشیدن و تارهای صوتی اش نمایان بود، با آنکه خانواده شهید و برادر ۲ شهید بود، با آنکه سردار سپاه بود، اما هیچگاه در مورد این جانبازی اش و خدماتش و زحماتش، حرفی نزد و هیچکس از او چیزی نشنید! همواره در مورد زحمات و تلاش‌هایی که برای خدمت به مردم انجام می داد، با تواضع و فروتنی برخورد می کرد! نه احساس خستگی می کرد و نه روحیه طلبکاری پیدا می کرد!
حاج آقا صنيع خانی به مثابه نخ تسبیحی بود که می توانست تمام انسان ها را با هر گرایش و مرام و مسلکی به دور هم جمع کند و به هم پیوند دهد!
برخوردش با مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه اش به گونه ای بود که کاملاً وجهه مردمی داشت و در هر گفتگو و تحلیلی حواسش به منافع مردم و آنچه که به نفع ملت است، بود! همچون مولایش علی بن ابیطالب (ع) نسبت به حقوق مردم و ظلم نشدن در حق مردم حساس بود! به همین دلیل انتقادهای بجایی نسبت به کارکرد مسئولین داشت و بی تعارف با آنها در میان می گذاشت!