هیچگاه در باورمان نمی گنجید که یکصدو نهمین شماره ستون هنر زندگی را به پرواز ملکوتی سردار نازی آبادی ها، دوست و برادر عزیزمان سیدعلی صنيع خانی اختصاص دهیم!
همو که با اخلاق و رفتار دلنشینش، همگان را به خود جذب می کرد و هرکس که توفیق می یافت تنها یک وعده با او همنشین و هم صحبت شود آنچنان مجذوبش می شد که دیگر نمی توانست به سادگی دست از دامانش برگیرد و فراموشش کند! به همین خاطر این شماره ی هنر زندگی را به هنر زندگی حاج آقا صنيع خانی می پردازیم:
هنر زندگی حاج آقا سیدعلی صنيع خانی
انسان های بزرگ نشانه های رفتاری دارند که در بسیاری دیگر از انسان ها کمتر دیده می شود! به عنوان مثال اغلب انسان ها اگر کار برجسته ای از ایشان سر بزند، هرطور شده آن را خواهی نخواهی جار می زنند و اعلام می کنند! جالب است که این یار سفر کرده مان به دیار باقی، با آنکه جانباز شیمیایی ۸ سال جنگ ایران و عراق بود و آثار آن بر روی نفس کشیدن و تارهای صوتی اش نمایان بود، با آنکه خانواده شهید و برادر ۲ شهید بود، با آنکه سردار سپاه بود، اما هیچگاه در مورد این جانبازی اش و خدماتش و زحماتش، حرفی نزد و هیچکس از او چیزی نشنید! همواره در مورد زحمات و تلاش‌هایی که برای خدمت به مردم انجام می داد، با تواضع و فروتنی برخورد می کرد! نه احساس خستگی می کرد و نه روحیه طلبکاری پیدا می کرد!
حاج آقا صنيع خانی به مثابه نخ تسبیحی بود که می توانست تمام انسان ها را با هر گرایش و مرام و مسلکی به دور هم جمع کند و به هم پیوند دهد!
برخوردش با مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه اش به گونه ای بود که کاملاً وجهه مردمی داشت و در هر گفتگو و تحلیلی حواسش به منافع مردم و آنچه که به نفع ملت است، بود! همچون مولایش علی بن ابیطالب (ع) نسبت به حقوق مردم و ظلم نشدن در حق مردم حساس بود! به همین دلیل انتقادهای بجایی نسبت به کارکرد مسئولین داشت و بی تعارف با آنها در میان می گذاشت!
جالب است که معمولاً کمتر مسئولی را می توان یافت که از انتقادهای هرچند صادقانه و مشفقانه خوشش بیاید ولی این باعث نمیشد تا حاج آقا صنيع خانی یک آن از دفاع از حق مردم فاصله بگیرد!
داشتن تعادل روحی و روانی و دور بودن از افراط و تفریط های رایج و صبور بودن و خوش اخلاقی و ظرفیت بالا و تحمل مثال زدنی اش، از دیگر خصوصیات این مرد بزرگ بود که می توان او را الگو قرار داد و هنر زندگی را از او آموخت!
او در دوران جوانی و زمانی که هنوز دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران بود در دبیرستان‌های نازی آباد و یاغچی آباد به تدریس درس های سخت در رشته ریاضی پرداخت. شاگردان او در آن زمان، اکنون شصت ساله اند! علاوه بر کارهای بزرگی که در زمان خدمتش در سپاه و در زمان جنگ و پس از آن انجام داد، از حدود ۸ سال پیش به اتفاق تعدادی از دوستان و یاران نازی آبادی اقدام به تأسیس موسسه همیاران رشد نازی آباد نمود تا از طریق این مؤسسه مردم نهاد، خدمت به مردم جنوب شهر و نازی آباد را نهادینه سازد و چراغی را برافروخت که روشناییش با حضور شاگردان، دوستان، یاران و همرزمانش، فروزان تر گردد.
ایشان در سال ۹۸ ارتباط گسترده و صمیمانه ای را با تعداد زیادی از دانش آموختگان قبل و بعد از انقلاب مجتمع آموزشی شریعتی یاغچی آباد برقرار کرد و از این طریق تعداد زیادی از خانم ها و آقایان را عضو موسسه همیاران رشد نازی آباد نمود که هم اکنون همکاری نزدیک و موثری با این موسسه دارند.
شاید به جرأت می توان گفت یکی از گروه‌های بزرگی که در فقدان این انسان بزرگ می سوزد، همین دانش آموختگان قبل از انقلاب مجتمع شریعتی باشند که در طول ۴ سال اخیر ارتباط بسیار صمیمانه با این مرد خوب خدا داشتند و همگی آرزو می کردند ای کاش هر کس که در این نظام دم از انقلاب، انقلابی گری و اسلام می زند، از اخلاق، مرام، پاکی، پاکدستی، سادگی، بی پیرایگی، صفا، صمیمیت، محبت، بزرگی و ایمان حاج آقا سیدعلی صنيع خانی که یک شهید زنده در میان ما بود، بیاموزد و او را الگوی خدمت به مردم قرار دهد، آنگاه یقیناً چهره ی انقلاب ما در داخل و خارج چهره ای نورانی و رحمانی و خیره کننده می بود که خودبه خود صادر می شد!
ما شاگردان آن مرحوم چقدر مفتخریم که در ۴ سال پایانی عمر این انسان بزرگ و این شهید زنده توانستیم با او باشیم و از بیانات و اخلاق و مرام دلنشینش بهره ها ببریم و او ما را به یاد همان انقلابی های پاک و صادقی که شهید شدند بیندازد و صدالبته اکنون در غم هجران و فقدانش، همچون خانواده و دوستدارانش، می سوزیم و می سازیم!
خدا به خانواده اش و همه ما صبر دهد که جای خالی اش را شدیداً احساس می کنیم! روح آن بزرگمرد در بهشت خدا در شادی و آرامش، نام نیکش جاودان و راه مردمی اش پر رهرو باد! انشاالله
شاهین نوش آبادی مشاور امور خانواده
