🏴السلام علیک یا ابا عبدالله (ع)🏴
سلام این هفته بدون شک به بزرگمردی تعلق می گیرد که وصف بزرگی هایش نه تنها در دنیای تشیع و اسلام، بلکه در سراسر عالم پیچیده و کمتر انسان آزاده ایست که سر تعظیم در برابر بزرگی های امام حسین (ع) و خانواده و یارانش فرود نیاورد.
تاکنون حتماً شنیده اید که حرکت انقلابی امام حسین (ع) که در عدم بیعت با ظلم زمان انجام شد، دارای ابعاد گوناگونی بوده است که با توجه به رویکرد ستون هنر زندگی، برآن هستیم تا بعد خانوادگی جنبش کربلا را با هم مروری کرده و در اینجا به شخصیت امام حسین (ع) به عنوان یک همسر و یک پدر نگاه کنیم.
بی شک این امام شهید، همچون جد، پدر، مادر،خواهران، برادران و فرزندانش، از چنان شخصیت برجسته ای برخوردار بوده که در یک کلمه می توان به آنها صفت «انسان بزرگ» به تمام معنای کلمه را اطلاق نمود.
این بزرگی در تمامی رفتار و گفتار این بزرگان در طول زندگی پر برکت ایشان و همچنین در ارتباط با همه انسان ها و از جمله اعضای خانواده قابل رویت است: 

 🔴 رابطه امام حسین (ع) با اعضای خانواده اش

آن واژه «بزرگ» که همواره پس از شنیدن نام این بزرگواران به ذهن و دل انسان متبادر می شود به دلیل نوع تکریم و احترام و محبتی است که در لحظه لحظه زندگی این عزیزان به همه مخلوقات خدا ابراز شده و در زندگینامه ایشان ثبت و ضبط بوده و نقل آن دهان به دهان و سینه به سینه به ما رسیده است.
 تکریم و محبتی که شامل همگان است، بدیهی است که نسبت به خانواده نیز مطرح می باشد و همین است که این نوع رفتار در یک خانواده، اساس بالندگی است. اینکه نحوه صدا زدن، نوع تعامل و شیوه درخواست نسبت به خواسته ای و ارتباطات روزمره با اعضای خانواده باید همراه با تکریم و احترام باشد، موضوع مهمی است که رعایت آن تنها از دست انسان های بزرگ و باکرامت برمی آید. در این بین عنصر اعتماد نیز نقش اساسی در نوع تعامل اعضای خانواده با یکدیگر دارد. بنابراین می‌توان گفت تکریم،‌ محبت و اعتماد سه گزاره‌ای است که هر خانواده‌ای برای تقویت بنیان‌های خود به آن احتیاج دارد.