با گذشت حدود دوهفته از سال تحصیلی جدید، کماکان تعدادی از خانواده های جوان که کودک کلاس اولی دارند، از ناراحتی های فرزندشان برای مدرسه رفتن گلایه دارند و خواستار راهکارهایی هستند تا بتوانند سریع تر بین فرزندشان با وضعیت جدید زندگی که همانا مدرسه رفتن و انجام تکالیف است، انس و الفت بر قرار کنند و شاهد بغض کردن و یا گریه کردن فرزندشان برای مدرسه رفتن و انجام تکالیف نباشند.
در همین رابطه ما بر اساس سنت همیشگی مان به سراغ خانواده های موفق رفته و رفتارشان با فرزند کلاس اولی شان را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داده ایم:
🔴 خانواده های موفق با فرزند کلاس اولی خود چه می کنند!؟
بدون شک یکی از مهمترین اتفاقاتی که در زندگی همه انسانها می افتد همین ۶ سالگی و زمان مدرسه رفتن است. بچه ها را در این رابطه می توان به ۲ دسته کلی تقسیم کرد:
۱-کودکانی که وابستگی بیشتری به خانه و والدین خود دارند.
۲- کودکانی که از چنین وابستگی عمیقی برخوردار نیستند. بدیهی است که موضوع مورد بحث ما مرتبط با کودکان دسته اول است.
.jpg)
نکته ی دیگر در ایجاد آمادگی برای جدایی های نصفه روز است که بهتر است کودک با شیب ملایم آن را تجربه کند. به عنوان مثال خانواده های موفق قبل از رفتن بچه‌ها به مدرسه، تمرینات جدایی را آغاز می کنند. آنها برای این کار فرزندشان را برای چند ساعت از روز به پدربزرگ و یا مادر بزرگ می سپارند و به مرور زمان این زمان را اضافه می کنند. این کار باعث می‌شود تا وابستگی زیاد فرزند به خانه و خانواده کمتر شود. بهتر است والدین از قبل به فکر این مشکل باشند و برای رفع آن چنین اقداماتی را انجام دهند. اگر قبلاً چنین کارهایی را انجام نداده اید، هم اکنون نیز از پنجشنبه ها و جمعه ها برای تمرین جدایی اش استفاده کنید، آنگاه خواهید دید که زودتر با جدایی های نصفه روزه در مدرسه کنار می آید.
تجربه نشان داده باید به اینجور بچه ها کمک کرد تا در مدرسه دوست خوبی پیدا کنند. با داشتن دوست خوب خیلی دلگرم تر راهی مدرسه می شوند و محیط و فضای آنجا را می پذیرند. هرچه میزان جاذبه های درون مدرسه برای دانش آموزان کلاس اولی در همین روزهای آغازین بیشتر شود، از ناراحتی های هنگام صبح برای رفتن به مدرسه کاسته می گردد.
توصیه آخر ما در مورد کمک و نظارت والدین و به خصوص مادران به هنگام انجام تکالیف درون منزل دانش آموزان کلاس اولی است. به یاد داشته باشید که اولین اصل در این مواقع داشتن صبر و حوصله فراوان است و همانطور که می دانید رویارویی این بچه ها با آموزش رسمی جزو تجربه های جدید زندگی ایشان است که حتماً و حتماً باید با قصه و بازی توأم باشد.
فراموش نکنید که امروزه در بسیاری از دبستان ها «آموزش از راه بازی» به عنوان یک اصل مهم در یادگیری نوآموزان مورد توجه است و مادران آگاه و متوجه نیز تلاش می کنند تا این روش مناسب را بیاموزند و از آن به هنگام انجام تکالیف فرزندشان استفاده نمایند.
به امید روزی که در نظام آموزشی کشور ما نیز همچون بسیاری از کشورهای پیشرو، کلیه تکالیف دانش آموزان در مدرسه و زیر نظر معلمین مربوطه انجام شود و به خصوص نوآموزان و دانش آموزان کلاس اولی و دبستانی از انجام تکالیف در منزل و حمل کیف های سنگین معاف گردند. اما تا رسیدن به آن موقعیت، والدین و به ویژه مادران می بایست برای کمک و نظارت بر انجام تکالیف فرزندشان در منزل، با صبر و حوصله فراوان، مهارت های مناسب از جمله آموزش از راه بازی را نیز کسب نمایند.
تهیه و تنظیم:
فاطمه موسوی، روان شناس و زوج درمانگر
شاهین نوش آبادی، مشاور امور خانواده
