تاکنون متوجه شده ایم که پدر بودن و مادر بودن و فرزند داشتن، ضمن اینکه یک موهبت الهی است و می تواند بسیار لذت بخش باشد، اما نیاز به داشتن مهارت های فرزندپروری داشته تا با ای کاش ها و افسوس ها مواجه نگردیم. امروزه کم نیستند والدینی که افسوس فراوانی بر گذشته ی خود و به خصوص آن زمانی که فرزندشان کودک بوده است می خورند و حالا که با مشکلات عدیده ای با فرزند رشد یافته ی خود روبرو هستند، بر پشت دست خود می زنند و از خدا می خواهند ای کاش زمان به عقب برمی‌گشت تا چنین اشتباهاتی را در هنگام تربیت فرزند در دوران کودکی مرتکب نمی شدند! بنابر این مجدداً تأکید می نماییم که کسب مهارت‌های فرزندپروری بر هر پدر و مادری واجب است. یکی دیگر از مهارت های مهم در بحث فرزندپروری، آموزش صبر و تحمل در دوران کودکی است که در یکی دو هفته آینده بر روی ضرورت و آموزش این مهارت مطالبی را مرور خواهیم کرد.
ضرورت آموزش صبر و تحمل به کودکان
صبر وشکیبایی یکی از اساسی ترین مهارت‌هایی است که یک کودک باید آن را از سوی والدین دریافت کند. داشتن مهارت صبر می تواند به کودکان کمک زیادی کند تا آن ها اجتماعی‌تر، مهربان‌تر و آرام‌تر باشند. همچنین کودکان صبور در برابر تنش، اضطراب و استرس آرامش بیشتری خواهند داشت. بسیاری از روانشناسان کودک معتقدند که انتظار و خویشتن داری از ارزش های واقعی و مهمی هستند که کودکان باید بیاموزند. اگر فرزند شما قبل از شروع مدرسه این مهارت ها را یاد نگرفته باشد، ممکن است در تعامل با معلمان و هم کلاسی ها و همچنین انجام تکالیف دچار مشکل شوند. فراموش نکنید که کودکان صبور در محیط‌های آموزشی نیز موفقیت بیشتری خواهند داشت و هم اینکه خودکنترلی کودکانی که با مفهوم صبوری آشنا شده‌اند نیز به‌تدریج بیشتر شده و آنها بهتر می‌توانند در موقعیت‌های مختلفی که مطابق میلشان نیست خودشان را کنترل کنند.
اگر خاطرتان باشد در مباحث قبلی به شما گفته بودیم که لازم است تا کودکان گاهی هم مزه‌ی ناکامی و عدم موفقیت و شکست را نیز بچشند و باید که احساس بدی و ناخوشایندی را هم تجربه کنند، بنابر این تاب‌آوری و صبوری به کودک می‌آموزد هر چیزی را می‌خواهد نمی‌تواند بلافاصله در اختیار خود داشته باشد و این صبوری و تاب آوری می تواند زمینه‌ی مناسبی برای سازگاری با ناکامی های احتمالی که ممکن است در صحنه های گوناگون زندگی‌با آن مواجه شود را ایجاد نماید.
تجربه سختی کشیدن و نارضایتی هم نیاز به صبوری دارد و به این معناست که بدون هیچ هیجان منفی‌ای می‌توان با شرایط نامناسب سازگار شد و با خوشحالی و هیجان مثبت پیش رفت و حتی با روحیه داوطلبانه آن را پذیرفت!
تهیه و تنظیم: فاطمه موسوی، روان شناس و زوج درمانگر
شاهین نوش آبادی، مشاور و درمانگر امور خانواده
